کاوش موضوع کاراته

کاراته (به ژاپنی: 空手) یکی از رشته‌های هنرهای رزمی است. مسابقات کاراته مدرن در دو بخش کومیته (بخش مبارزه) و کاتا (بخش اجرای فرم) برگزار می‌شود. کاراته نوعی هنر رزمی متعلق به جزایر ریوکیو است، جایی‌که امروز در جزایر اوکیناوا ژاپن قرار دارد. این رشته از ترکیب روش‌های جنگی بومی و محلی این منطقه معروف به ته (معنی تحت‌اللفظی: دست) پدید آمده‌است. کاراته یک هنر رزمی مبتنی بر دفاع کردن است و همچنین از ضربات دست، پا، زانو، آرنج تشکیل می‌شود. در برخی سبک‌های کاراته فنون گلاویزی، قفل مفصل، مهاری، پرتابی و ضربه به نقاط حساس نیز آموزش داده می‌شود. در کاراته ضربات بر اساس حداکثر قدرت و سرعت، اجرا می‌شود. سه بخش مهم کاراته از کیهون (تکنیک‌های پایه و اساسی)، کاتا (مجموعه ای از تکنیک ها ، تاکتیک ها و الگوهای از پیش طراحی شده که یک مسیر مشخص شده و هدف دار را دنبال میکند که گاها به اشتباه اجرای فرم نیز بیان میشود) و کومیته (الگوهای مبارزه ای) را تشکیل می‌شود. هنرجویان این رشته کاراته‌کا نامیده می‌شوند.هنر‌جویان بر اساس کمربند های کاراته به همدیگر احترام میگذارند. تکامل کاراته تا سدهٔ نوزدهم در جزایر ریوکیو، پیش از آن که به قلمرو ژاپن ملحق شود، اتفاق افتاد. در اوایل سدهٔ بیستم در پی دورانی از تبادلات فرهنگی بین ریوکیو و ژاپن، رشته کاراته نیز به سرزمین اصلی ژاپن معرفی شد. در سال ۱۹۲۲ وزارت آموزش ژاپن گیچین فوناکوشی را برای نمایش کاراته به توکیو دعوت کرد. در ۱۹۲۴ دانشگاه کیو نخستین باشگاه دانشگاهی کاراته را تأسیس کرد و تا سال ۱۹۳۲ در تمام دانشگاه‌های اصلی ژاپن، باشگاه‌های کاراته بر پا شده بود. در این دوران که نظامی‌گرایی ژاپنی اوج گرفته بود، نام این رشته از واژه تو ته (توده) . ته یا ده به معنی لغوی فضیلت ، برتری و همچنین تفسیر عامیانه «دست‌چینی» به واژه‌ای هم‌ نوا با معنی «دست خالی» تغییر کرد. البته هر دو کلمه کاراته تلفظ می‌شوند. این تغییر نشانگر اشتیاق ژاپنی‌ها به معرفی این رشته به عنوان یک هنر رزمی ژاپنی بود. پس از جنگ جهانی دوم اوکیناوا یک قرارگاه نظامی مهم ایالات متحده آمریکا شد و تمرین کاراته در میان نظامیان ساکن این جزیره محبوبیت یافت. کاراته مدرن توسط استاد هیگائونا بنیان نهاده شده‌است. فیلم‌های سینمایی رزمی دههٔ ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰ کمک زیادی به افزایش محبوبیت کاراته کردند و به گشایش باشگاه‌های کاراته در بسیاری از نقاط جهان منجر شدند. شیگارو اگامی مدرس ارشد شوتوکان بر این باور است «اکثر هنرجویان کاراته در کشورهای دیگر کاراته را فقط برای تکنیک‌های مبارزه‌ای آن دنبال می‌کنند. فیلم‌های سینمایی و تلویزیونی، کاراته را به مثابهٔ روشی جادویی برای مبارزه معرفی می‌کنند، که قادر به کشتن یا مجروح کردن حریف در یک چشم برهم زدن است. رسانه‌های جمعی یک هنر ساختگی را معرفی می‌کنند که بسیار دور از واقعیت است.» شوشین ناگامینه نیز معتقد است «کاراته را می‌توان یک نبرد درونی یا ماراتنی توصیف کرد که تمام عمر طول می‌کشد و موفقیت در آن تنها از مسیر خویشتن‌داری، تمرین سخت و ابتکارات خلاقانه میسر است.» برای بسیاری از هنرجویان حقیقی همچون سن سی فوناکوشی، کاراته یک روش زندگی و تمرین عمیق فلسفی و عرفانی میتواند باشد. کاراته_دو به آموزش اصول اخلاقی می‌پردازد و می‌تواند جنبهٔ معنوی برای پیروان آن داشته باشد. امروزه کاراته برای کمال شخصیت، دفاع شخصی، و به عنوان یک ورزش آموخته می‌شود. کاراته در برنامه المپیک، بازی‌های جهانی، و بازی‌های آسیایی قرار دارد. این رشته در جریان رأی‌گیری کمیته بین‌المللی المپیک در ۴ اوت ۲۰۱۶ در برزیل توانست اکثریت آراء برای ورود به المپیک را کسب کند و به عنوان یک رشته المپیکی به رسمیت شناخته شود و از بازی‌های المپیک ۲۰۲۰ ژاپن وارد بازی‌های المپیک خواهد شد. «وب ژاپن» وبگاه متعلق به وزارت خارجه ژاپن تعداد هنرجویان کاراته در سراسر جهان را حدود ۵۰ میلیون نفر برآورد کرده‌است.... بیشتر در ویکی پدیا